Η πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια στην Άγκυρα, άφησε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα μέσω μιας ηχηρής και εμπεριστατωμένης απάντησης, σε μια εύγλωττα ειρημένη πρόκληση, του Τούρκου Υπουργού Μ. Τσαβούσογλου.
Το αν ήταν αιφνίδια η απάντηση προς τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δεν θα πρέπει να υπερισχύει της επιβεβλημένης αναγκαιότητάς της, διότι η τουρκική πλευρά επιδιώκει σε κάθε ευκαιρία, να θέτει επί τάπητος και χωρίς κανένα πρόσχημα, τις δύο ελληνικές «κόκκινες γραμμές», που είναι η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί κατοικημένων και μη νησίδων. Επιπλέον, με μια έκδηλη αναθεωρητική στάση υποβαθμίζει και προσπαθεί να εκμηδενίσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο, θέτοντάς τα εκτός της διμερούς διαπραγμάτευσης. Από την άλλη πλευρά, οι ελληνικές θέσεις είναι σαφείς και το γεγονός ότι διατυπώθηκαν σε ένα ‘’δημόσιο διάλογο’’, με φυσικότητα και σθεναρό ύφος, σημαίνει πως οι διαφορές είναι ξεκάθαρες και τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους, άνευ περιστροφών.
Στα 46 τεταμένα χρόνια ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν υπάρχει όμοια στιγμή… Υπάρχει όμως αιτία για την παρούσα χρονική συγκυρία, που ευνόησε τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας να απαντήσει καίρια, σε όποια θέση εξέφρασε ο Τούρκος ομόλογός του. Η αιτία είναι αφενός η αναγωγή των ελληνοτουρκικών διαφορών σε ευρωτουρκικές πλέον διαφορές και αφετέρου η διεύρυνση του δικτύου συνεργασιών με χώρες της ευρύτερης περιοχής, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ. Αυτοί είναι στρατηγικοί, διπλωματικοί χειρισμοί, τους οποίους άρτια επέλεξε να πράξει η Κυβέρνηση, που ευνοούν στο έπακρο την ισχυροποίηση της Ελλάδας στο σύμπλοκο της Ανατολικής Μεσογείου.
Δικαίως η Ελληνική Κυβέρνηση πιστώνεται τον αφοπλισμό και το ‘’μούδιασμα’’ της τουρκικής πλευράς, το οποίο ενδεχομένως να οδηγήσει σε μια λάθος κίνηση της Τουρκίας το προσεχές χρονικό διάστημα. Η Ευρώπη όπως και η Ευρωατλαντική Συμμαχία αντιλαμβάνονται, περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή, πως η Τουρκία είναι ένας δύστροπος εταίρος, αμφιβόλου αξιοπιστίας και εμφανούς αστάθειας (οικονομικής & πολιτικής). Οι διαφορές μεταξύ μας εντείνονται όσο οι γείτονες μας επιδεικνύουν αδιαλλαξία και προκλητικότητα, την τελευταία όμως, άμα την αφήσουμε αναπάντητη θα εξελιχθεί σε απειλή. Η διάθεση της Τουρκίας για ουσιαστικό διάλογο δεν ωφελεί όταν έχει ευκαιριακό και προσχηματικό χαρακτήρα, στο μόνο που οδηγεί, είναι στην απομάκρυνση της πρόσδεσής της στο ευρωπαϊκό άρμα.
