Σε έναν κόσμο, όπου η 4η Βιομηχανική Επανάσταση είναι ήδη εδώ… Σε έναν κόσμο, όπου αλλάζει ραγδαία κάθε δευτερόλεπτο που περνά…
Σε έναν κόσμο και σε μια αγορά εργασίας, όπου αναμφισβήτητα έχει διαταραχθεί βάναυσα και πλήρως από την παγκόσμια πανδημία, αναδύοντας ταυτοχρόνως νέες μορφές εργασίας, όπως την εξ αποστάσεως, αλλά και νέα εργασιακά εργαλεία, επαγγέλματα και δεξιότητες…
Σε έναν κόσμο ,όπου οι εργαζόμενοι κινούνται ήδη μεταξύ του ψηφιακού και του φυσικού κόσμου, καθώς το internet και το internet of things, η διασυνδεσιμότητα ,η τελεργασία ,οι συνεργατικές πλατφόρμες, η gig economy, η τεχνητή νοημοσύνη, τα robotics, η εικονική πραγματικότητα και τα big data έχουν αλλάξει δραματικά, όχι μόνο τον τρόπο που ζούσαμε μέχρι χθες ,αλλά και τον τρόπο που σκεφτόμασταν και εργαζόμασταν…
Σε έναν κόσμο, όπου ο ψηφιακός μετασχηματισμός αποτελεί το μέγιστο στοίχημα, τόσο στην αγορά εργασίας, όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό, προκειμένου να επιταχυνθεί η κοινωνική και οικονομική πρόοδος και ευημερία…
Μπορούμε αλήθεια, να πιστεύουμε σήμερα ,πως μπορούμε να συνεχίσουμε, να πορευόμαστε με εργασιακά εργαλεία και ξεπερασμένες ήδη από την πραγματικότητα εργασιακές αντιλήψεις της δεκαετίας του ΄80;
Μπορούμε σήμερα να ελπίζουμε, πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα πλέγμα προκλήσεων, όπως οι νέες μορφές εργασίας, η υποδηλωμένη ή αδήλωτη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες ,η εκμετάλλευση των εργαζομένων, τα φαινόμενα βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο ,όπως αυτά με σφοδρότητα εμφανίστηκαν στο προσκήνιο, χωρίς τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου της εργασιακής νομοθεσίας;
Η αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή, η εισαγωγή της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας για τον έλεγχο και την πάταξη της «μαύρης» – υποδηλωμένης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής, η θέσπιση κανόνων για την Τηλεργασία και του «δικαιώματος αποσύνδεσης», η ενίσχυση στην πράξη της ισόρροπης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, με ρυθμίσεις όπως η θέσπιση άδειας πατρότητας 14 ημερών, γονικής άδειας 4 μηνών για κάθε γονέα (με επιδότηση από τον ΟΑΕΔ για 2 μήνες), δικαιώματος ευέλικτων ρυθμίσεων εργασίας για γονείς παιδιών έως 12 ετών, η απαγόρευση απόλυσης του πατέρα για 6 μήνες από την γέννηση του παιδιού του, η εισαγωγή μέτρων κατά της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία, η παροχή περισσότερων επιλογών στους εργαζόμενους να διαμορφώσουν το ωράριό τους με βάση τις ανάγκες τους, η αύξηση των υπερωριών σε 150, η θέσπιση της ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας (33%) σε κλάδους κοινής ωφέλειας κατά την διάρκεια των απεργιών, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων σε delivery και κούριερ, η διεύρυνση της λίστας των περιπτώσεων άκυρης απόλυσης και φυσικά ο τερματισμός των διακρίσεων στις αποζημιώσεις μεταξύ εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων, αποτελούν αλήθεια ρυθμίσεις ενός νομοσχεδίου εκτρώματος ,ή μήπως αποτελούν βαθιές αυτονόητες και επιβεβλημένες τομές ενός ολιστικού, εξυγιαντικού, μεταρρυθμιστικού και εκσυγχρονιστικού εργασιακού νομοσχεδίου;
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, πως από την έναρξη της θητείας της, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κατέδειξε με σαφή τρόπο την πρόθεσή της, να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, με στόχο την αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών, που καμία άλλη Κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε αγγίξει…
Διαθέτοντας ισχυρή πολιτική βούληση, αλλά και πολιτική απόφαση, αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, αυτή την φορά στο εργασιακό γίγνεσθαι, προς όφελος της αγοράς εργασίας γενικότερα, αλλά και των εργαζομένων ειδικότερα και οδηγεί την χώρα μπροστά, καθώς αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
